قرآنفکری۳۸: اسراء/ ۲۷-۲۶

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

پیش قرآنفکری۳۸: اسراء/ ۲۷-۲۶

         وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلاَ تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا/ إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُواْ إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا

و حق خويشاوند را به او بده و مستمند و در راه‏مانده را [دستگيرى كن] و ولخرجى و اسراف مكن/ چرا كه اسرافكاران برادران شيطانهايند و شيطان همواره نسبت به پروردگارش ناسپاس بوده است.

از شكيبايى و نماز يارى جوييد. و به راستى اين [كار] گران است، مگر بر خاشعان

برای مشاهده ترجمه و تفسیر به اینجا مراجعه نمایید.

برای شنیدن تلاوت‌های مختلف آیه به اینجا مراجعه نمایید.

 

سلام دوستان

خدا رو شکر که بار دیگه فرصت تفکر و تدبر در آیات قرآن کریم رو داریم.

سوالاتی که در مورد این آیات میتونیم مطرح کنیم:

1. غرض اصلی سوره اسراء در مورد چه موضوعی است؟
2. جغرافیای آیات مورد نظر از کجا تا کجاست؟
3. تبذیر که از ریشه بذر است به چه معناست؟
4. چه تفاوتی بین اسراف و تبذیر وجود دارد؟
5. چطور دادن حق خویشاوند و مسکین میتونه باعث عدم تبذیر بشه؟
6. ذَا الْقُرْبَى، الْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ چه کسانی هستند؟
7. چرا واژه حَقَّهُ برای ذی القربی بکار برده است ولی برای المسکین و بن السبیل بکار برده نشده است؟
8. مبذر برادر شیطان خوانده شده است یعنی چی؟ و کلا چه اتفاقی بیفته دو نفر برادر میشن؟ (وقتی جواب این سوال رو بدیم و بفهمیم و معرفت به اون پیدا کنیم هرگز اهل تبذیر نخواهیم بود!)
9. اگر کسی اهل تبذیر شد، یعنی برادر شیطان شد، یعنی برادر “كَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا” شده، به نظرتون این یعنی چی؟
10. چه مصادیقی از تبذیر در سبک زندگی هامون میشناسید، ذکر کنید؟
11. و سوالاتی که احیانا برای شما مطرح است؟

به این سوال ها فکر کنید و سعی کنید بهشون جواب بدید و با هم در موردش این جا بحث کنید تا در هفته دیگه ان شاالله نکات جمع بندی مربوط به آیه رو اینجا بذاریم. منتظر نکات ارزشمندتتون هستیم.

 

مبحث ۲۸: قرآن و پیشرف زمان

چگونه قرآنی که حدود ۱۴۰۰ سال قبل برای اعراب بدوی نازل شده، می تواند موجبات تکامل و سعادت انسان را فراهم آورد؟

در رابطه با این مساله باید به دو نکته توجه کرد:

یکم. دین خداوند در طول تاریخ متناسب با رشد علمی، اجتماعی، فکری و مقتضیات عصری، روندی تکاملی داشته است تا آن‌جا که بشر به حدی از بلوغ رسید که بتواند برنامه تکاملی مربوط به تمام دوره‌های تاریخی را دریافت دارد و قرآن – که اساسنامه و برنامه تکامل نهایی بشر برای همه زمان‌ها و سرزمین‌هاست- بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نازل گردید و به عنوان سندی جاودان و زنده برای بشریت باقی ماند.

دوم. قرآن در میان مردمی بدوی و عرب زبان نازل شده و فرق است بین این که چیزی در میان قومی خاص ظهور یابد، با این سخن مخصوص آن‌ها پدید آمده باشد!! جالب این است که قرآن هیچ‌گاه مخاطب خود را فقط اعراب قرار نداده و همواره خطاب همگانی ناس و یا ایها الذین امنوا را بکار برده است که هر انسان خداجوی در هر عصر و مکان و وابسته به هر نسلی را شامل می‌شود.

 

از نظر فهم پذیری نیز آیات قران چند دسته اند:

1. برخی از آیات قران هم برای اعراب بدوی آن زمان فهم پذیر بود و هم در عین سادگی بیان، دارای چنان استواری علمی و منطقی است که برای دانشمندان برجسته امروزی نیز جالب توجه و در خور دقت است.
2. بعضی آیات، چه در زمان نزول و چه در زمان ما، جزء با تعمق و ژرف کاوی‌های دقیق و روش‌مند قابل درک نیست.
3. بسیاری از حقایق علمی و فلسفی و مباحث اجتماعی قرآن، تنها در پرتو دانش کنونی یا آینده بشریت قابل درک است.
4. بسیاری از آیات قران نیز تا حد زیادی فراتر از عقول و افهام عادی بشر بوده و تنها در سایه پرتو افشانی‌های پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) فهم پذیر بوده و تفاسیر رسیده از آنان گنجینه‌های ارزشمندی است که حقایق والای قرآن را به نیکوترین وجهی در اختیار بشریت قرار می‌دهد.
5. این که قرآن به وقایع زمان خود اشاره کرده است، آن را منحصر به آن عصر نمی‌سازد، زیرا قران منحصر به ذکر چند حادثه و نکته تاریخی گذرا نیست بلکه مشتمل بر معارفی جاودان است که همه زمان‌ها را پوشش می‌دهد و هدایت بشری به سوی سعادت را در هر مقطع تاریخی تامین می‌کند. وقایع تاریخی هم که در قرآن به آن اشاره شده‌است، هر چند مربوط به گذشته است ولی کارکرد آن مربوط به اینده است، به عبارت دیگر هر یک از آن‌ها بیانگر نوعی سنت تغییر ناپذیر تاریخی یا حکم و قانونی است که دارای کلیت و شمول است.

 

منبع: قرآن شناسی صالح قنادی

 

حضرت علی علیه السلام می‌فرماید: ای مردم از خدایی پروا کنید که اگر بگویید بشنود، و اگر در دل نهفته دارید بداند،  به سوی مرگ پیشی گیرید که اگر از آن بگریزید شما را دریابد، و اگر بایستید شما را بگیرد، و اگر آن را از یاد ببرید شما را به یاد آورد. (کلمات قصار ۲۰۳ نهج البلاغه)