هدف قیام عاشورا از نگاه اباعبدالله الحسین

این جمله در آن وصیتنامه معروفی است که امام حسین (ع) به برادرشان محمد بن حنفیه می‏نویسد؛

البته این وصیتنامه نه به معنای وصیتنامه ‏ای است که ما می‏گوییم، بلکه به معنای سفارش نامه است که وضع خودش را روشن می‏کند که حرکت و قیام من چیست و هدفش چیست.
ابتدا فرمودند:
انّی لَمْ اخْرُجْ اشِراً وَ لا بَطِراً وَ لا مُفْسِداً وَ لا ظالِماً، وَ انَّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْاصْلاحِ فی امَّةِ جَدّی

اتهاماتی را که می‏دانستند بعدها به او می‏زنند ، رد کردند
خواهند گفت حسین دلش مقام می‏خواست، دلش نعمتهای دنیا می‏خواست، حسین یک آدم مفسد و اخلالگر بود، حسین یک آدم ستمگر بود، دنیا بداند که حسین جز اصلاح امت هدفی نداشت، من یک مصلحم.

بعد فرمود: اریدُ انْ امُرَ بِالْمَعْروفِ وَ انْهی‏ عَنِ الْمُنْکرِ وَ اسیرَ بِسیرَةِ جَدّی وَ ابی

هدف من، یکی امر به معروف و نهی از منکر است و دیگر اینکه سیر(احیا) کنم، سیره قرار بدهم همان سیره جدّم و پدرم را.

چرا امام حسین (ع)بعد که فرمودند می‏خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم ، اضافه کرد می‏خواهم سیر کنم به سیره جدّم و پدرم؟

ممکن است کسی بگوید همان گفتنِ امر به معروف و نهی از منکر کافی بود؛ مگر سیره جدّ و پدرش غیر از امر به معروف و نهی از منکر بود؟مگر تفاوتی دارد؟

در آن زمان در دنیای اسلام، گذشته از امر به معروف و نهی از منکر، مسأله دیگری وجود داشت و آن اینکه:

اکنون سال ۶۰ هجری است .حدود پنجاه سال است که پیامبر از میان مردم رفته است.

در چهار سال و چند ماه از این پنجاه سال امیرالمومنین علی بن ابیطالب رهبری کرده است‏ که در آن مدت ، رهبری به روش پیغمبر بازگشت کرده است.

وقتی در مقام اجرا برآمد ، خود مردم علیه او قیام کردند. بنابراین پنجاه سال بر امت اسلام گذشته است که علاوه بر مسأله کتاب اللَّه و سنّت رسول اللَّه ، روش رهبری تغییر کرده و عوض شده است.

سخن امام حسین که فرمود: «اسیرَ بِسیرةِ جَدّی وَ ابی» می‏خواهم سیره‏ایم سیره جدّ و پدرم باشد.

این است که در حادثه عاشورا، ما در امام حسین (ع) جلوه‏ هایی می‏بینیم که نشان می‏دهد علاوه بر مسأله امر به معروف و نهی از منکر و…، کار دیگری هم هست و آن این است که سیره جدّش را زنده کند.

📚منبع: کتاب حماسه حسینی شهید مطهری.ج